مسئله 632- نافلۀ ظهر پيش از نماز ظهر خوانده مى‏شود و وقت فضيلت آن از اوّل ظهر است تا موقعى كه سايۀ شاخص به اندازۀ دو هفتم آن شود (تقريباً يك ساعت و نيم بعد از ظهر).

مسئله 633- نافلۀ عصر پيش از نماز عصر خوانده مى‏شود و وقت فضيلت آن تا موقعى است كه آن مقدار از سايه شاخص كه بعد از ظهر پيدا مى‏شود، به چهار هفتم آن برسد (تقريباً سه ساعت بعد از ظهر).

مسئله 634- وقت فضيلت نافلۀ مغرب بعد از تمام شدن نماز مغرب است تا وقتى كه سرخى طرف مغرب كه بعد از غروب كردن آفتاب در آسمان پيدا مى‏شود از بين برود (تقريباً يك ساعت و نيم بعد از غروب آفتاب).

مسئله 635- وقت فضيلت نافلۀ عشا بعد از تمام شدن نماز عشا تا ثلث شب است (تقريباً ساعت ده) و بهتر است بعد از نماز عشا بلافاصله خوانده شود.

مسئله 636- نافلۀ صبح پيش از نماز صبح خوانده مى‏شود و وقت فضيلت آن بعد از طلوع فجر است تا وقتى كه سرخى طرف مشرق پيدا شود (تقريباً يك ساعت بعد از طلوع فجر).

صفحه 107

مسئله 637- وقت فضيلت نافلۀ شب از نصف شب است تا اذان صبح و هر چه نزديك به اذان صبح خوانده شود، فضيلتش بيشتر است.

مسئله 638- اوقات ذكر شده براى نوافل چنان‌که گفته شد، وقت فضيلت آنهاست؛ بنابراين نوافل يوميه مانند نافله‏هاى ظهر و عصر را هر وقتى از روز بخواند اداست و نوافل ليليه را هم هر وقتى از شب بخواند در وقت خوانده است. مثلاً كسى كه براى او سخت است نافلۀ شب را بعد از نصف شب بخواند، مى‏تواند آن را در اوّل شب به‌جا آورد. و همچنين كسى كه نماز ظهر و عصر را نزديك غروب مى‏خواند، مى‏تواند نوافل آنها را هم همان وقت به نيّت ادا بخواند و همچنين اگر كسى نوافلى را كه بايد قبل از نماز واجب بخواند، نظير نافلۀ ظهر و عصر بعد از آنها بخواند، يا نوافلى كه بايد بعد از نماز واجبى بخواند، نظير نافلۀ مغرب قبل از آن بخواند نيز اداست.